BDSM Fantasie deel 1: Een Dom is er voor haar….
Ik lig in mijn bed en staar naar het plafond terwijl ik geniet van de stilte van de ochtend wanneer de vogels nog steeds in hun nest liggen te slapen en er geen mens op straat te bekennen is. De zon komt nog niet op voor uren en het enige licht is het licht van een straatlantaarn dat door een kier van mijn rolgrdijn schijnt waardoor ik in een surrealistische wereld waan van zwart, wit en verschillende grijstinten.
De stilte van de vroege ochtend eindigt wanneer, naast mij, een lichaam beweegt en ik het onverstaanbare gemompel hoor van iemand die in haar slaap praat. Het lichaam draait naar mij toe en ik voel een arm over mijn borst en een warm lichaam dat tegen me aankruipt. Als een beschermende vleugel sla ik mijn arm over haar heen en streel haar rug net zo lang totdat ze stopt met praten, zodat de stilte weer terugkeert in de slaapkamer.
Haar arm over mijn borst voelt warm aan en ik volg met een vinger de verticale en horizontale littekens op haar polsen. Vervagende wonden van een vroeger leven, een ongelukkiger leven. Hoewel deze fysieke littekens langzaam vervagen blijven sommige wonden open. Ook al heeft ze professionele hulp het kost tijd totdat deze wonden een plekje hebben in haar leven en dat ze haar zelfvertrouwen en het vertrouwen in de rest van de wereld terug gewonnen heeft.
Ze weet dat ik opgewonden raak van haar naakte lichaam als ik haar onder de douche zie staan maar ik ben bezorgd over haar als ik zie hoe ze haar lichaam woest schrobt omdat ze denkt dat ze vies is. Ze weet dat ik geniet als ze tegen me aan ligt op de bank, haar warme lichaam voel en haar geur ruik maar ik treur met haar als ze spontaan in snikken uitbarst over een oude pijnlijke herrinering. Ze weet dat ik plezier heb als ik haar half aangekleed voor de klerenkast zie staan, gefrustreerd omdat ze niet weet wat ze moet aantrekken maar ik grimas als ze keihard roept dat alles haar niet staat omdat ze denkt dat ze lelijk is.
Maar voor elke traan en grimas die we elke dag meemaken zijn er talloze momenten van wonder, trots en geluk. Een stralende glimlach op haar gezicht als ze met trots haar werk laat zien, een blik en postuur van overwinning als ze me voor de zoveelste keer heeft verslagen in een spel, een uitsrtaling van voldoening als ze me laat zien hoe mooi haar bloemen en planten in de tuin bloeien. En bij elk momenr, elke keer sla ik mijn arm over haar heen en bewonder haar.
Ze draait om en ik voel hoe koud het eigenlijk is in mijn slaapkamer nu haar arm niet meer over mijn borst ligt. Dezelfde kou als op een bepaalde winterse dag toen we samen op de bank zaten zoals we vaak doen. Zij dicht tegen mij aan gekropen en ik met een arm over haar heen geslagen als ze plots begint te huilen en snikkend verteld dat ze er niet klaar voor is om met mij de liefde te bedrijven. Met een glimlach op mijn gezicht kijk ik haar aan en zeg troostend:”Al ben je over een jaar, 5 jaar of 10 jaar nog niet klaar ik ben er en ik zal er alijd voor je zijn.”
Ik hoor mezelf die woorden nog zeggen . Het is waar dat ik er voor haar ben maar eerlijk gezegd heb ik haar ook nodig. Met die gedachten lig ik te genieten van de vorege ochtend als ik hoor dat de vogels wakker zijn geworden en de eerste mensen hun huis verlaten voor hun werk..
Naast mij rekt ze haar lichaam uit, gaapt uitgebreid en draait om. Met slaperige ogen kijkt ze me aan. Het wordt een prachtige dag besef ik me als ik in haar ogen kijk en naar haar glimlach. De zwart, witte wereld vervaagt en ik begin de kleurrijke dag met de woorden: “Goedemorgen liefje.”