Vastgebonden. Mijn eerste keer.
Ergens is dit gewoon een simpel verhaal. Ook niet eens echt een sm verhaal maar een onschuldig verhaal hoe ik voor de eerste keer werd vastgebonden. Ergens begon bij mij alles rond mijn twaalfde. Ik was een jongen zoals alle jongens. Alleen wat mischien anders was dat ik iets had wat ik nu kan omschrijven als fetisch. Een fetisch voor coltruien. Ik keek altijd naar voral meisjes met coltruien. Misschien denk je nu dat ik zelf ook altijd coltruien droeg maar zelf droeg ik nooit coltruien.
Het is moeilijk uit te leggen waarom maar ik denk dat waar een normaal iemand er niet aan zou moeten denken om ergens naakt in een obenbare ruimte binnen te lopen, dat had ik eigenlijk met coltruien. Ik weet nog wel dat mijn moeder ineens thuiskwam en mij een coltrui liet zien die zij voor mij gekocht had. Een trui die ik uiteindelijk bijna nooit zou dragen. Heel af en toe deed ik hem wel eens aan als ik thuis was. Maar nooit als ik na school ging. Nou ja eèn keer maar toen kon het echt niet anders. M`n moeder had een grote was gedraait en alles aan de waslijn gehangen en ondanks dat de weersvoorspellingen goed waren viel erineens toch een stortbui. Zodoende moest ik wel die trui aan na school toe. Het is misschien moeilijk voor te stellen maar ik had echt het gevoel dat iedereen na me keek.
Toen ik twaalf was er een periode waar ik in korte tijd enkele centimeters gegroeid was. En dat betekende dat echt al mijn kleren zo`n beetje te klein waren en ik alles zo`n beetje nieuw moest hebben. Ik weet nog dat ik met m`n moeder naar een hele grote winkel gingen. Ik zal geen reclame maken maar het was een winkel waar je een winkelpasje nodig had. Het zoeken na broeken nam al de nodige tijd in. Ja en daarna moest ik ook nog bovenkleding uitzoeken. Nou waren er in die winkel veel dingen die in groot verpaking werden verkocht. Zo zag ik pakketten waar colpuly`s inzaten. Vijf kleuren en van ieder vijf. Mijn moeder zag dat ik er na keek en vroeg of ik die wilde hebben. Zonder lang na te denken zij ik ja. Ze waarschuwde me nog wel even dat ik ze dan ook wel zou moeten dragen ook. Ze was duidelijk nog nog niet vergeten van die trui die ik uiteindel bijna nooit gedragen had. Andere kant was ze ook wel blij omdat we nu ineen keer klaar waren. Voor mezelf vond ik de aankoop vooral iets spannends hebben omdat ik heel goed wist dat ik die colpuly`s ook echt zou moeten dragen.
Thuis gekomen en voor de spiegelstaand met zo`n colpuly aan vond ik best wel een vreemd gezicht om mezelf zo te zien. Het waren hele strakke truien. Nu was ik al best wel tenger gebouwd maar door die pully leek het wel of ik hele dunne armpjes had. Die trui zat echt als een soort van elastiek om m`n lichaam. En ook de col waardoor ik een beetje het gevoel had of ik een brede halsband om had. Maar ik vond het ergens wel iets van een opwindend idee dat ik nu vijfentwintig van die strakke coltruien had en ze ook echt zou moeten dragen.
Van af toen droeg ik dus eigenlijk altijd colpuly`s. Op school maar natuurlijk ook na school. Nu hadden we in het dorp waar ik woonde een plek die werd omschreven als bosrand. Enn grootgrasveld met een paar bomen aan de zijkant en
daarachter een echt bos. Ik weet dat wij daar veel heen gingen om te voetballen. We waren altijd zo`n beetje met de zelfde groep. En we zaten ook allemaal op voetballen. Nou ja op eèn jongen na. Een jongen die wij altijd slome noemde. Niet omdat hij langzaam of traag was. Maar wij noemde hem slome omdat hij lid was van de padvinders beweging. Wij begrepen ook echt niet waarom iemand in hemelsnaam bij de padvinderij wilde.
Ikzelf kende toevalig de uitdrukking “heitje voor een karweitje” en ik ging hem ook heitje ging noemen. Iets wat hij niet echt leuk vond. Niet veel later noemde trouwens iedereen hem heitje. Doordat we vaak flauwe grapjes maakte over padvinders sprak hij er eigenlijk ook nooit over. Nou ja eèn keer. Hij was in Frankrijk geweest en vertelde ons dat daar vanuit de hele wereld padvinders waren. Maarja doordat wij weer flauwe grappen maakte stopte hij ook al weer snel met vertellen. Ik weet nog dat ik zijn verhaal min of meer heb afgemaakt door te vertellen dat daar de wereldkapioenschappen oude vrouwtjes oversteken waren gehouden. Een wedstrijd waarin het er om ging om zo vaak en zo snel mogenlijk met een oud vrouwtjw een drukke straat over te steken. Een wedstrijd waar de winaar uiteindelijk een akela zou winnen. Heitje kon er niet om lachen maar de andere jongens wel.
Het woord akela was trouwens een woord wat ik wel eens had gehoord maar wat het eigenlijk betekende wist ik niet. Ik wist zo wie zo niet wat ze bij de padvinderij zoal deden. Ik wist ook niet dat ze allemaal technieken leerde om touwen vast te knopen. Trouwens zijn we later uiteindelijk wel eens bij Heitje
thuis geweest. Waar hij woonde stonden achter in de tuin twee grote dikke bomen. En bovenin beide bomen waren boomhutten gebouwd. Om in de ene boomhut te
komen moest je via een touwladder na boven klimmen. Een touwladder die Heitje zelf gemaakt had. En als je dan in die boomhut was kon je via een touwbrug bij de andere boomhut komen. En ook die touwbrug had Heitje zelf gemaakt. Best wel gaaf trouwens.
Maar ik dwaal nu een beetje af. Ik zal nu vertellen hoe ik voor de aller eerste keer van mijn leven werd vastgebonden. Nu is het gewoon een feit dat wanneer je nooit vastgebonden bent geweest eigenlijk ook niet weet hoe dat is. Ik had echt geen enkele ervaring met bondage en de enigste ervaring als je zo kan noemen is dat ik wel eens op televisie in een serie weleens zag hoe iemand werd vastgebonden. Meestal de held een held die het ook altijd weer lukte omzich zelf te bevrijden.
Nu zij ik aldat we meestal voetbalde maar soms deden we ook wel andere dingen. Bijvoorbeeld dingen na doen die we op televisie hadden gezien. Nu had Heitje op
een dag een soort van weekendtas bij zich. Nieuwsgierig vroegen we hem wat erin zat waarna hij de tas open ritste. Die tas zat echt helemaal vol met touwen. We vroegen hem wat hij er mee van plan was. Hij stelde voor om een spelletje te spelen waarbij eèn van ons een gevangene moest spelen. Een gevangende die vastgebonden zou worden. En hij wees mij aan als de gelukkige die deze rol mocht spelen. Zonder te aarzelen besloot ik om die rol voor me rekening te nemen. Het leek me ook wel leuk. Achteraf weet ik ook best wel dat het naief en dom was maar ik was er opdat moment echt van overtuigd dat ik mijzelf wel zou kunnen bevrijden.
Ik weet nog dat ik met rug tegen een boom moest gaan staan. En m`n armen moest ik na achteren doen zodat mij handen achter de boom kwamen te zitten. Heitje keerde de tas zodat alle touwen op de grond lagen. En met het eerste stuk touw begon hij m`n polsen vast te binden. Daarna m`n enkels, bovenbenen en bovenarmen. En iedere keer pakte hij weer een ander stuk touw net zolang tot hij al het touw gebruikt had. Natuurlijk had ik best wel gevoeld dat mijn lichaam steeds strakker tegen die boom kwam te zitten. Maar doordat ik geduldig stil had gestaan totdat hij klaar zou zijn had ik echt nog steeds dat gevoel dat ik wel los zou komen.
Toen ik het dan mocht gaan proberen om los te komen was dat idee om zelf los te kunnen komen vrij snel verdwenen. Het koste me al heel veel moeite om met mijn vingertoppen het touw aan te raken wat om m`n polsen zat. Laat staan dat ik knopen zou kunnen los peuteren. Ik zag de andere jongens allemaal lachen toen ze doorhadden dat ik echt geen kant op kon. Een beetje kwaad heb ik toen nog een verwoede poging gedaan maar het was echt zinloos. Het enigste resultaat was dat de jongens alleen nog maar meer lachte. En toen ik iets later zei dat het me niet lukte en daarbij zei maak me maar los begonnen ze weer te lachen.
En hoewel Heitje normaal zelden lachte leek hij het ook bijzonder grappig te vinden om mij zo te zien staan. Niemand van de jongens maakte in iedergeval ook maar enige aan stalte om mij te gaan losmaken.
Sterker nog ze liepen doodleuk bij me weg om verderop te gaan voetballen. Ik weet wel dat ik het echt een hele vreemde ervaring vond. Vooral dat machteloze gevoel. En doordat het nog vroeg in de middag was begon ik ook al langzaam bang te worden dat ze mij voorlopig niet zouden losmaken.
Terwijl de jongens verderop gewoon rustig door voetbalde en ik inmiddels al geruime tijd stond zag ik op de weg die langs de bosrand liep twee meiden fietsen. Ik zag ook hoe een van die meiden mijn kant op kijkt. Wanneer ze bijna voorbij zijn gefiets zie ik hoe de ene die na mij keek omdraait en mijn richting opfietst. kort daarop gevolgd door de andere. Een meter of twee voor de boom stopt ze. En ook de ander is inmiddels geariveert. Ik denk dat ze een jaar of vijftien waren. Ik zie hoe ze allebei verbaasd kijken hoe ik aan die boom sta vast gebonden. De ene zet haar fiets op de standaard en komt na mij toelopen. Ergens ben ik wel blij omdat ik er van uit ga dat zij me los gaat maken. Ik zie hoe zij heel aandachtig na al die touwen kijkt. ze loopt achter mij langs en ik voel hoe zij met haar vinger even aan het touw zit. Ze loopt om de boom heen en kijkt me even aan. Dan kijkt ze haar vriendin aan en opeens proesten ze het beide uit. Waarna zij weer op haar fiets stapt en beide fietsen ze weg.
Uiteindelijk maken de jongens mij pas los wanneer het tijd word om te gaan eten. Zodat ik eindelijk na bijna vier uur te hebben gestaan me eindelijk weer normaal kan bewegen.