Bobbie (4)
Mam zegt dat ik het verstand heb van een achtjarige maar het lijf van een volwassen vent. Ik ben dan ook al negentien en mag dan wel dommig zijn, ik vind het leven best wel tof. Doordeweeks zit ik op het dagverblijf bij juf Anna en juf Betty en op zaterdagen werk ik op de markt samen met Suzanne. Juf Anna en Suzanne vinden het niet erg dat ik vaak met mijn piemel bloot rondloop, maar juf Betty mag dat echt niet weten. In mijn vorige verhaaltje heb ik over haar verteld en ook dat juf Anna en ik seksen met elkaar en dat Suzanne en ik dat ook doen. Juf Anna is al vijfenvijftig en Suzanne is zestien. We doen het stiekem op de markt en zij heeft de piemel van mijn vader ook al gezien, anders had ze haar baantje op de markt niet gekregen. We zitten in de groente en fruit, maar dat heb ik allang verteld. Moet je maar terug lezen.
Ik wil wat meer over mijn dagverblijf vertellen, want daar zitten nog vijf mensen zoals ik. We zijn met ons zessen. Vier meiden en twee jongens. En volwassenen zeggen met van die ingewikkelde grote mensen woorden dat we allemaal een “verstandelijke beperking” hebben, wat eigenlijk alleen maar zeggen wil dat we in ons hoofd jonger zijn dan we echt zijn. Volgens mij zijn heel veel mensen dat, maar niet iedereen zit in een dagverblijf. En volgens mij hebben ook heel veel mensen een verstandelijke beperking anders zou er toch geen oorlog en honger zijn? En anders zouden toch veel meer mensen met hun piemel of kutje open en bloot rondlopen om lekker heel de dag te seksen? Net als de bonobo’s? Ik snap niet wie bepaalt wie wel of niet in een dagverblijf moet zitten. Maar ja, ik ben er wel blij mee, want het is best leuk bij ons. En we doen heel veel stiekem hier. Ook met seks enzo, want er is ook een directeur die heel soms langskomt en die is ook heel streng, net als juf Betty, en die wil niet dat we seksen, want daar komen babies van en aids en dan valt je piemel eraf. Maar tot nu toe is dat nog niet gebeurt. En wat heb je aan een piemel die er niet af valt, als je hem toch nooit gebruikt? Soms ben ik slimmer dan de directeur. Daarom doen we veel stiekem hier. Veel oudere mensen leven niet. Ikke wel.
We hebben hier vier meiden en eentje is heel erg raar, maar de andere drie zijn eigenlijk als ik, al is er eentje lesbisch. We zijn allemaal tussen de 18 en 25. Die rare is Wiske, die is genoemd naar dat stripfiguurtje van Suske en Wiske, ze heeft ook heel de tijd een vies stinkend poppetje in haar hand die ook Scharnulleke heet ofzo, net als dat meisje van de strip. Ze draagt ook altijd een wit jurkje en een strikje in haar haar. Zij kwijlt heel de tijd en kan niet zo goed praten en ze is super dun van de anerexoria of zoiets. Wat ze eet spuugt ze weer uit. Met haar doe ik geen stiekeme dingen alleen voel ik soms aan haar kutje onder de tafel bij het eten, maar die is altijd droog, dus dat voelt helemaal niet lekker. Dit doe ik alleen omdat mijn vingers dan lekker ruiken als ik daarna ga slapen. Dan fantaseer ik over Suzanne of juf Anna, met mijn vingers bij mijn neus, die dan naar Wiskes smalle droge kutje ruiken. Wiske is twintig en heeft hele dunne beentjes.
Dan hebben we ook Sam nog, die heet eigenlijk Samantha, maar die noemen we Sam want die is lesbisch en heeft een oogje op Wiske. Ik heb weleens gezien dat Sam Wiske likte onder haar witte jurkje, dat maakte smakgeluidjes, toen was Wiskes kutje niet zo droog, maar dat kwam vast door de spuug van Sam. Toen ze zag dat ik naar hen keek moest ik weg van haar, want ze haat jongens zei ze. Ze heeft alleen maar oog voor Wiske. Sam is de oudste, Sam is 24 en juist heel erg dik. In haar hoofd is Wiske nog maar vier, maar Sam al wel twaalf, dus eigenlijk is het best raar dat ze op Wiske is toch? Ik vind Sam een beetje een kinderlokster.
Chantal lijkt een beetje op mij. Zij is de jongste, net 18 en nog niet zo lang bij ons. Ze heeft geen tietjes, terwijl Sam enorme joekels heeft bungelen. Chantal laat ook graag haar kutje zien, zoals ik graag mijn piemel laat zien. Ze draagt nooit onderbroekjes en altijd korte rokjes of jurkjes, ook als het buiten koud is. Als het buiten koud is draagt ze altijd lange gekleurde wollen kousen onder haar jurkjes, waardoor je nog een stukje bloot dijbeen ziet tussen haar kousen en de onderkant van haar jurkje. En altijd weet je dat haar kutje daaronder helemaal bloot is. En gladgeschoren. Dat vindt Chantal belangrijk, anders gaan er beestjes in haar haartjes wonen, zegt ze. En Chantal houdt niet van beestjes. “Anders kruipen die me kutje in!” Zegt ze vaak.
Een keer, toen ze hier nog maar twee dagen was, dacht ze dat er een beestje in was gekropen, omdat ze toen niet goed geschoren was, en toen moest ik met haar mee naar de wc om het beestje te vangen. Ze dacht een miertje of een torretje of zoiets. Ze had hem zelf niet gezien, maar wel gevoeld. En hij was heel diep in haar kutje gekropen zei ze. Dus toen was zij op de wc-pot gaan zitten, met haar rokje omhoog en haar benen heeeeeeel wijd. Ook trok ze haar kutlipjes wat uiteen voor mij, zodat ik goed in haar kutje kon kijken, maar ik zag geen beestje. “Dan moet je met je vinger d’r in,” zei ze. Ik deed mijn vinger in mijn mond, want dan was ie lekker glad, dat had ik allang van juf Anna geleerd, en ik duwde hem in Chantals opengesperde kutje. “Dieper voelen,” zei ze, dus ik stak mijn vinger echt superdiep in haar kutgaatje. Ik voelde geen beestje. “Dan moet je je vinger op en neer doen, misschien zit ie in een hoekje,” zei ze. En ze kreunde. “Doet het pijn?” Vroeg ik. “Nee, voel nou maar, ik wil geen beestje in mijn lijf”. En ik maar voelen. Links, rechts, diep, minder diep, boven, onder, schuin, recht en in rondjes. En Chantal hielp goed mee door haar onderlijf ook wat te laten kronkelen en het hielp ook toen haar kutje vanzelf wat natter werd. Dan hoefde ik mijn vinger niet steeds in mijn mond te doen en bleef die gewoon goed nattig. Het leek wel alsof mijn vinger daardoor ook wat dieper kon.
“Probeer met meer vingers,” zei Chantal, een beetje buiten adem. De bewegingen met haar onderlijf maakte haar vast een beetje moe, dus ik snapte wel dat ze buiten adem raakte. We waren nu zeker al tien minuten aan het zoeken en ze bleef maar golven met haar lijf en sopgeluidjes maken met haar natte kutje. Ik deed er twee vingers in , toen drie, vier en even later lukte het ook om mijn duim erbij te doen, als ik mijn hand heel smal maakte. Het leuke was dat Chantals kutje steeds meer uitrekte en steeds natter werd, dus toen mijn hele hand ineens in haar strakke kutje gleed, vond ik dat niet eens zo raar. Ik kon nu heel goed rondvoelen op zoek naar het beestje, terwijl het kootje van mijn pols tegen het klitje van Chantals kutje drukte. Ik kon echt helemaal rondwoelen in haar warme vochtige onderlijf, waar ook babietjes kunnen groeien. Toen mijn hand helemaal in haar was, kon ik hem wat minder smal maken, en maakte ik een vuist, zodat ik het beestje goed kon voelen rondom de huid van mijn gebolde hand. Elke wand van haar baarmoeder omsloot mijn vuist, maar nergens een beestje te bekennen. Geen gekriebel, of geloop, of kleine beetjes in mijn hand. Niets. “Je moet met je vuist duwen en draaien,” kreunde Chantal bijna onverstaanbaar, haar onderlijf nog altijd kronkelend om mijn pols. Ze leek wel een buikspreekpop, dacht ik. Want er was weleens een clown geweest die voor ons optrad in het dagverblijf en die had een buikspreekpop gehad. Die clown stopte zijn hand in de poeperd van die pop en bewoog daarmee zijn poppenmond, alsof hij uit zichzelf sprak. Maar we zagen allemaal de mond van die clown bewegen, wanneer de pop zogenaamd iets zei. Het was een clown van “lik me vessie”, zou de directeur later zeggen. Dat vond ik wel grappig. Al zou ik zelf nooit aan het vestje van de directeur likken. Die ziet er altijd wat smoezelig uit. Maar misschien komt dat wel omdat hij iedereen daaraan laat likken.
Chantal pufte, kreunde, schoof steeds verder onderuit en mijn vuist zat bijna tot mijn elleboog in haar vochtige kut. Geen beestje te bekennen. Toch zei ze ineens: “Je hebt hem. Ja je hebt hem,” ik keek verbaasd naar haar gezicht. Haar haren zaten nat aan haar wangen en voorhoofd gekleefd, haar ogen dicht, haar mond verwrongen met een sliertje speeksel dat uit haar mondhoek droop. “Ja, ja,” kreunde ze, en haar onderlijf bewoog alsof ze op een op hol geslagen paard zat, “ja, o ja, je hebt hem, ja, jaa,” ik dacht dat ze gek werd, ze schreeuwde het uit. Juf Betty zou ons kunnen horen, juf Anna, Wiske, Sam, de anderen. “Ssst,” siste ik haar toe, “Stil, niet zo hard!”. Maar ze golfde, schokte, was niet te houden, gilde als een speenvarken bij de slacht, al klonk er geen doodsangst door, maar iets anders. Toen besefte ik dat ze klaarkwam. Haar stuiptrekkingen leken op die van juf Anna als ze klaarkwam. Zo vreemd, ik was helemaal niet met seks bezig geweest, ik was op zoek geweest naar een beestje, dit had ik helemaal niet verwacht. Mijn piemel was niet eens hard!
Als Anna nu aan mij vraagt om te kijken of er een beestje in haar kutje zit, dan weet ik nu wel dat er helemaal geen beestje zit, maar dat ze gewoon last heeft van een jeukend kutje, zoals mijn piemel ook wel eens jeukt als ik wil seksen. Maar toen wist ik dat nog niet, die eerste keer. Nu zoek ik soms met mijn harde piemel naar beestjes in haar kutje. En we weten allebei dat het maar onzin is. Een verzinseltje om lekker te kunnen seksen samen. Ook Chantal is in haar hoofd nog maar acht. Net als ik.
Later vertel ik ook nog over de anderen in ons dagverblijf, oke? We gaan zo eten en dan wil ik aan Wiskes droge dunne kutje voelen, zodat ik er vanavond aan kan ruiken. Ze ruikt een beetje naar paling. Dat verkopen ze ook bij ons op de markt. Paling en makreel en dat soort beesten. Maar ik zit in de groente en fruit.
(wordt vervolgd)